கடன்பட்டார் நெஞ்சம் போல கலங்கி நிற்கிறது இலங்கை. விண்ணை முட்டும் விலைவாசி, உணவு தட்டுப்பாடு, மின் தடையால் தவிக்கும் மக்கள், வீதியில் இறங்கி போராடுகின்றனர். வன்முறை வெடித்ததால், வேறுவழியின்றி பிரதமர் ராஜபக்சே ராஜினாமா செய்தார். தற்போதைய பிரச்னைக்கு காரணமே அளவுக்கு அதிகமாக வழங்கப்பட்ட இலவசம், மானியம் தான்.
இந்தியாவின் கீழ் கண்ணீர் துளி போல இருக்கும் சின்ன தீவான இலங்கை உற்பத்தி செய்பவர்களின் தேசம் அல்ல. நுகர்வோரின் தேசமாக உள்ளது.
பெரும்பாலான பொருட்களை வெளிநாடுகளில் இருந்து இறக்குமதி செய்கின்றனர். அனைத்து அடிப்படைத் தேவைகளும் இலவசம் அல்லது மானியம் மூலம் கிடைத்ததால் மக்கள் பட்டினியின்றி வாழ்ந்தனர். இங்குள்ள அரசியல்வாதிகள், மக்களை மானியங்களுக்கு அடிமையாக்கினர். எரிபொருள் மானியம், உர மானியம், இலவச வீடுகள், மானியத்துடன் குடிநீர், மின்சாரம், இலவச கல்வி, இலவச மருத்துவம் வழங்கினர். இவற்றை மக்கள் மீது உள்ள பாசத்தால் தரவில்லை. ஓட்டுகளை அறுவடை செய்யும் உள்நோக்கத்துடன் வாரி வழங்கினர். உள்நாட்டில் உற்பத்தி செய்யாத தலைமுறையை வளர்த்தனர். ஆனால் நுகர்வு அதிகரித்தது. இதன் காரணமாக கடன் சுமை அதிகரித்தது.
நாட்டின் மொத்த கடனில் 10 சதவீதத்தை அரசியல்வாதிகள் கொள்ளை அடித்திருப்பர். மீதி 90 சதவீதத்தை மானிய விலை பொருட்கள், சேவையை 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் அனுபவித்த மக்கள் பெற்றுள்ளனர். கடந்த 25 ஆண்டுகளாக எரிபொருள், உரத்திற்கு மானியம் வழங்காமல் இருந்திருந்தால், வெளிநாட்டுக் கடன் பாதியாக குறைந்திருக்கும்.
இலங்கைக்கு இனி எந்தவொரு நட்பு நாடும் கடன் கொடுக்க தயங்கும். உரம், எரிபொருள் என இறக்குமதி செய்யப்படும் பொருட்களுக்கு இலங்கை மானியம் வழங்க கூடாது என சர்வதேச நாணய நிதியம் கண்டிப்புடன் கூற வேண்டும். உற்பத்தி இல்லாமல் இலவசங்களை வழங்கும் மோசமான கலாசாரத்தை ஒழிப்பது அவசியம்.கல்வி, சுகாதாரம் தவிர வேறு எதற்கும் மானியம் அளிக்க கூடாது. அரசு ஊழியர்களின் ஓய்வு வயது 65ல் இருந்து 60 ஆக குறைக்க வேண்டும். ஒவ்வொருவரும் அவர்கள் வாங்கும் பொருளுக்கு சரியான விலை கொடுக்கட்டும். நஷ்டத்தில் இயங்கும் அரசு நிறுவனங்களை மூட வேண்டும் அல்லது தனியார்மயமாக்க வேண்டும்.
தற்போதைய பொருளாதார சரிவு, இலங்கைக்கு கிடைத்த வரப்பிரசாதம். விழித்துக்கொள்ள வாய்ப்பு கிடைத்துள்ளது. இலவசம் எனும் ஒழுங்கீனத்திலிருந்து விடுபட பணவீக்கம் உதவும். உயிர்வாழ உற்பத்தி செய்யும் நிலைக்கு மக்கள் தள்ளப்படுவர்.
உள்நாட்டில் உற்பத்தித்திறனை அதிகரித்து பணவீக்க பிரச்னையை தீர்க்க வேண்டும். உற்பத்தியை மையமாக கொண்ட பொருளாதார கொள்கையை வகுக்க வேண்டும்.இதையெல்லாம் செய்தால் தான் இலங்கை தப்பி பிழைக்கும்.இல்லையேல் கண்ணீர் துளி தேசத்தை கண்ணீரை துடைக்கவே முடியாது.
Advertisement