‘பென்சில்’ பள்ளிப்பருவத்து தொலைந்து போன ஞாபகம். குழந்தைகளாய் இருக்கும்போது பென்சிலை பயன்படுத்தினோம். ஏனென்றால் தவற்றை திருத்திக்கொள்ளும் வாய்ப்பு நமக்குக் கொடுக்கப்பட்டது.
வளர்ந்ததும் பேனாவில்தான் எழுதியாக வேண்டும். அப்பொழுது தவறு செய்தால் திருத்துவது சிரமம். அடிக்க மட்டும்தான் முடியும். நமது தவறும் தெளிவாகத் தெரியும்.
எழுதுவதற்கும், வரைவதற்கும் பயன்படுத்தப்பட்ட பென்சில் பள்ளிப்பருவம் முடிந்ததும் தேவைப்படுவதில்லை. அதை நாம் பிறகு தேடுவதும் இல்லை.
கடந்த 150 வருடங்களுக்கும் மேலாக பென்சில் வடிவமைப்பில் பல மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தாலும், 1858-ல் ஹைமேன் லிப்மான் ( Hymen Lipman) பென்சிலின் அடியில் அழிப்பானை (Eraser) இணைத்து பென்சிலின் வடிவமைப்பை மாற்றியதுதான் முதல் புதுமையான மாற்றம்.
அன்றிலிருந்து மர பென்சிலின் ஒரு பக்கம் எழுதுவதற்கும், மற்றொரு பக்கம் அழிப்பதற்கும் பயன்பட்டது. இந்த புதிய வடிவமைப்பை கௌரவிக்கும் விதமாக, பென்சில் தினம் ஆண்டுதோறும் மார்ச் 30-ம் தேதி கொண்டாடப்படுகிறது.
லத்தின் மொழியில் பெனிசிலஸ் (Penicillus) என்பதற்குச் சிறிய வால் (Little tail) என்று பொருள்.
500 வருடங்களுக்கு முன்பே கிராஃபைட் கண்டுபிடிக்கப்பட்டாலும், 200 வருடங்களுக்கு முன்பு அது பென்சிலில் பயன்படுத்தப்பட்டது. முதன்முதலில் ஃபேபர் குடும்பம் (Faber family) பென்சில் தயாரிப்பில் ஈடுபட்டது. ஆனால் அவர்களின் முயற்சி வெற்றியடையவில்லை.
பிறகு 1795-ல் N. J. Conde என்பவர் உலர்ந்த கிராஃபைட்டுடன், களிமண் மற்றும் நீரைச் சேர்த்து காயவைத்து, பென்சிலின் நடுப்பகுதியில் உள்ள கருமைப்பகுதியை உருவாக்கினார். இவர் பயன்படுத்திய முறையே இன்றளவும் பென்சில் தயாரிப்புக்கு அடிப்படையாக உள்ளது.
பென்சில் குறித்த சுவாரஸ்யமான செய்திகள்: ஒரே ஒரு மர பென்சிலால் 45,000 வார்த்தைகளை எழுத முடியும். அதைக் கொண்டு 70 மைல் தூரம் வரை கோடு போட முடியும்.
பென்சிலால் நீரின் அடியிலும் எழுதலாம்.
ஒரு நல்ல அளவுள்ள மரத்தினால் கிட்டத்தட்ட 3,00,000 பென்சில்களை உருவாக்க முடியும்.
உலகளவில் ஓர் ஆண்டில் 14 பில்லியனுக்கும் மேற்பட்ட பென்சில்கள் உருவாக்கப்படுகின்றன.