2002-ம் ஆண்டு குஜராத் முதல்வராக பிரதமர் நரேந்திர மோடி இருந்தபோது, அங்கு பெரும் வன்முறை சம்பவங்கள் நிகழ்ந்தன. கோத்ரா ரயில் நிலையத்தில் சபர்மதி எக்ஸ்பிரஸ் ரயில் தீப்பிடித்து எரிந்து, 59 கரசேவகர்கள் உயிரிந்தனர். அதைத் தொடர்ந்து, குஜராத் முழுவதும் இஸ்லாமியர்கள் வேட்டையாடப்பட்டனர். ஏராளமான படுகொலைகள், எண்ணிலடங்கா தாக்குதல்கள், பாலியல் வன்கொடுமைச் சம்பவங்கள் நடைபெற்றன. அதில் பாதிக்கப்பட்டவர்களில் ஒருவர் பில்கிஸ் பானு.
21 வயதான பில்கிஸ் பானு, ஐந்து மாத கர்ப்பிணியாக இருந்தார். கத்தி உள்ளிட்ட பயங்கர ஆயுதங்களுடன் வந்த சுமார் 30 பேர் கொண்ட கும்பல், பில்கிஸ் பானு குடும்பத்தினர் மீது தாக்குதல் நடத்தியது. தாய், சகோதரிகள் உட்பட தன் ஏழு உறவினர்கள் கொடூரமாகக் கொல்லப்பட்ட காட்சிகளை நேரில் கண்டார் பில்கிஸ் பானு. பின்னர், பில்கிஸ் பானுவின் கையில் இருந்த மூன்று வயது பெண் குழந்தையைப் பறித்து, தரையில் ஓங்கி அடித்தது அந்த கும்பல். தலை சிதறி குழந்தை இறந்தது.
பில்கிஸ் பானுவை நிர்வாணப்படுத்தி, கூட்டாக அவர்கள் வேட்டையாடினர். “கர்ப்பமாக இருக்கிறேன்… என்னை விட்டுவிடுங்கள்” என்ற பில்கிஸ் பானுவின் கதறல், மதவெறி போதையில் இருந்த அந்த கும்பலின் காதில் விழவில்லை. குற்றுயிரும் குலையுயிருமாக வீசப்பட்ட பில்கிஸ் பானு, ஓர் பழங்குடியின பெண்ணின் உதவியால் உயிர்பிழைத்தார். காவல் நிலையம் சென்று பில்கிஸ் பானு அளித்த புகார், முறையாக பதிவுசெய்யப்படவில்லை.
அவருக்கு உதவிசெய்ய சில தன்னார்வ அமைப்புகள் முன்வந்தன. அவர்களின் உதவியுடன் சட்டப் போராட்டத்தை பில்கிஸ் பானு நடத்தினார். அதன் விளைவாக, சி.பி.ஐ சிறப்பு நீதிமன்றம் குற்றவாளிகள் 11 பேருக்கு ஆயுள்தண்டனை விதித்து 2008-ம் ஆண்டு தீர்ப்பளித்தது. அந்த தீர்ப்பை மும்பை உயர் நீதிமன்றம் உறுதிசெய்தது. அதை எதிர்த்து குற்றவாளிகள் தாக்கல் செய்த மேல்முறையீட்டு மனுவை உச்ச நீதிமன்றம் தள்ளுபடி செய்தது.
இந்த நிலையில், பில்கிஸ் பானுவுக்கு ரூ. 5 லட்சம் வழங்க குஜராத் முன்வந்தது. அதை நிராகரித்த அவர், தமக்கு அதிக இழப்பீடு வழங்க வேண்டுமென்று உச்ச நீதிமன்றத்தில் மனுத் தாக்கல் செய்தார். அதை விசாரித்த உச்ச நீதிமன்றம் ரூ. 50 லட்சம் இழப்பீடு, அரசுப் பணி, வீடு ஆகியவற்றை வழங்க குஜராத் அரசுக்கு உத்தரவிட்டது.
குற்றவாளிகளில் ஒருவர், சிறையிலிருந்து முன்கூட்டியே விடுதலை செய்ய வேண்டுமென்று உச்ச நீதிமன்றத்தில் மனுத் தாக்கல் செய்தார். அதை விசாரித்த உச்ச நீதிமன்றம், குற்றவாளியின் வேண்டுகோளைப் பரிசீலிக்குமாறு குஜராத் அரசுக்கு உத்தரவிட்டது. அதையடுத்து, மாநில அரசு ஒரு குழுவை அமைத்தது. அந்தக் குழுவின் பரிந்துரைப்படி, குற்றவாளிகள் 11 பேரும் மாநில அரசின் சிறப்பு அதிகாரத்தின் அடிப்படையில் கடந்த ஆகஸ்ட் 15-ம் தேதி விடுதலை செய்யப்பட்டனர். விஷ்வ ஹிந்து பரிஷத் அலுவலகத்தில் 11 பேரும் மாலைகள் அணிவித்து கௌரவிக்கப்பட்டனர்.
இவர்களின் விடுதலைக்கு எதிராக உச்ச நீதிமன்றத்தில் பலர் மனுத் தாக்கல் செய்தனர். அந்த மனுக்கள் கடந்த மார்ச் மாதம் விசாரிக்கப்பட்டன. 11 குற்றவாளிகளின் விடுதலை குறித்த ஆவணங்களைத் தயாராக வைத்திருக்குமாறு மத்திய, மாநில அரசுகளுக்கு உச்ச நீதிமன்றம் உத்தரவிட்டிருந்தது. இந்த வழக்கில், நீதிபதிகள் கே.எம்.ஜோசப், பி.வி.நாகரத்னா ஆகியோர் கொண்ட அமர்வு முன்பாக ஏப்ரல் 18-ம் தேதி விசாரணை நடைபெற்றது. அப்போது, கடந்த மார்ச் மாதம் நீதிமன்றம் பிறப்பித்த உத்தரவை மறு ஆய்வு செய்யக்கோரி மனுத் தாக்கல் செய்வது குறித்து பரிசீலித்துவருவதாக மத்திய, மாநில அரசுகள் தரப்பில் தெரிவிக்கப்பட்டது. அதைக் கேட்டு நீதிபதிகள் குஜராத் அரசையும் மத்திய பா.ஜ.க அரசையும் கடுமையாக விமர்சித்தனர்.
நீதிபதிகள், “தண்டனை காலத்தில் 11 குற்றவாளிகளுக்கு பரோல் வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. குற்றவாளிகளில் ஒருவருக்கு 1,000 நாள்கள், இன்னொருவருக்கு 1,200 நாள்கள், மற்றொருவருக்கு 1,500 நாள்கள் என பரோல் வழங்கப்பட்டுள்ளது. ஒரு கர்ப்பிணிப் பெண் கூட்டுப் பாலியல் வன்கொடுமை செய்யப்பட்டுள்ளார். இதை, இந்திய தண்டனைச் சட்டம் பிரிவு 302-ன் கீழ் வரும் கொலைகளுடன் ஒப்பிட முடியாது. ஆரஞ்சுடன் ஆப்பிளை ஒப்பிட முடியாது. அதைப்போல, கூட்டுக்கொலை சம்பவத்தை ஒற்றை கொலையுடன் ஒப்பிட முடியாது. இந்த வழக்கில், குற்றத்தின் தீவிரத்தை மாநில அரசு கருத்தில் கொண்டிருக்க வேண்டும்” என்று கூறினர்.
மேலும், “குற்றவாளிகள் எதன் அடிப்படையில் விடுவிக்கப்பட்டனர்? இன்று பில்கிஸ் பானு. நாளை யாராகவும் இருக்கலாம். நீங்களாகவோ அல்லது நானாகவோ இருக்கலாம். குற்றவாளிகள் விடுதலைக்கான காரணங்களைத் தெரிவிக்காவிட்டால், நாங்கள் சொந்த முடிவை எடுப்போம்” என்று நீதிபதிகள் குறிப்பிட்டனர்.
இந்த வழக்கில், மே 2-ம் தேதி இறுதி விசாரணை நடைபெறும் என்றும் நீதிபதிகள் தெரிவித்திருக்கிறார்கள். குற்றவாளிகளுக்கு சட்டப்படி பரோல் வழங்கப்பட்டது என்றால், அது தொடர்பான ஆவணங்களை நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்ய ஏன் இந்த அரசுகள் தயங்குகின்றன என்கிற கேள்விகளும் இப்போது எழுந்திருக்கிறது.