சராசரி நபர்களுக்குக் குற்றச் சம்பவங்களின் மீதும், அதன் விசாரணைகளின் மீதும் இயல்பாகவே ஓர் ஆர்வமும் வசீகரமும் உள்ளது. என்னதான் வன்முறையை நாம் வெறுத்தாலும் அதற்கு அச்சப்பட்டாலும், வன்முறையின் மீதான இச்சை உள்ளூற தன்னியல்பாகவே நமக்குள் இருக்கிறது. ‘ச்சே… எப்பப் பாரு, எதுல பாரு கிரைம் செய்தி… அங்க திருடினான். இங்க செத்தான்னு…’ என்று நாளிதழ்களில், தொலைக்காட்சிகளில் தொடர்ந்து வெளியாகும் குற்றச் சம்பவங்கள் குறித்து நாம் பாவனையாக அலட்டிக் கொண்டாலும் அவற்றைக் கவனிப்பதை நிறுத்துவதில்லை. அதனால்தான் ஊடகங்கள் இது சார்ந்த மனக்கிளர்ச்சியை வணிகமாக்கிக் கொள்கின்றன. “‘சதக்… சதக்’ என்று கத்தியால் குத்தினான்” என்று விவரித்துக் கதை கதையாக எழுதுகின்றன.
வெகுசன வாசிப்பில் குற்ற இலக்கியத்திற்கென்று கணிசமான வாசகர் வட்டம் உள்ளது. தீவிரமான புத்தக வாசிப்பிற்குச் செல்லும் பெரும்பாலோனோர், கிரைம் நாவல்கள் வாசிப்பதிலிருந்துதான் தங்கள் பயணத்தைத் தொடங்கியிருப்பார்கள். திகில், சஸ்பென்ஸ், மர்மம், தொடர் கொலை, யார் அந்த கொலைகாரன் போன்ற வகைமைகளில் அமைந்த புத்தகங்கள், திரைப்படங்கள், விளையாட்டுகள் போன்றவற்றிற்கு உலகளாவிய வரவேற்பு உண்டு. நம்முடைய அன்றாட தினங்களில் உள்ள சலிப்பையும் வெறுமையையும் உற்சாகமாக்கிக் கொள்ள, நாமறியாத குற்ற உலகினுள் நடக்கும் சம்பவங்களை மிகையான கற்பனையுடன் வெளியில் நின்று வேடிக்கை பார்ப்பதில் நமக்குப் பரவசம் கிடைக்கிறது. கிரைம், வன்முறை தொடர்பான திரைப்படங்கள் அதிகமாக வெற்றியடைவதற்கு இதுவே காரணம்.
‘மிஸ்டரி திரில்லர்’ படங்களின் முன்னோடி – நூறாவது நாள்
தமிழ் நவீன இலக்கியத்தின் ஆரம்பக்கட்டத்தில், ஆங்கில கிரைம் நாவல்களை நகல் செய்த மலிவான படைப்புகள் கணிசமாக வெளிவந்தன. வடுவூர் துரைசாமி ஐயங்கார், வை.மு.கோதை நாயகி அம்மாள், தேவன் ஆகியோர் துப்பறியும் புதினங்களை எழுதிக் குவித்தார்கள். இந்தப் போக்கு திரைப்படங்களிலும் பிரதிபலித்தது. ‘மாடர்ன் தியேட்டர்ஸ்’ தயாரித்த பல சஸ்பென்ஸ் திரைப்படங்கள் ரசிகர்களைக் கவர்ந்தன. ‘ரஷோமோன்’ பாணியில் ‘அந்த நாள்’ திரைப்படத்தை உருவாக்கினார் எஸ்.பாலசந்தர்.
இந்த வரிசையில், ஒரு கவனிக்கத் தகுந்த ‘மிஸ்டரி திரில்லர்’ திரைப்படம் 1984-ல் வெளிவந்த ‘நூறாவது நாள்’. தலைப்பின் சென்டிமென்ட்டிற்கு ஏற்ப, நூறு நாள்களையும் தாண்டி ஓடி மகத்தான வெற்றியை அடைந்த படம். தனது குருநாதர் பாரதிராஜா இயக்கிய ‘சிகப்பு ரோஜாக்கள்’ பாணியில் ஒரு கிரைம் திரில்லரை தர முயன்றிருந்தார் மணிவண்ணன். இரண்டு பிரதான காரணங்களுக்காக இந்தத் திரைப்படம் இன்றும் கூட ரசிகர்களின் மனதில் நிழலாடுகிறது. ஒன்று, சத்யராஜ் மொட்டைத் தலையுடன் வில்லத்தனம் காட்டியது. இரண்டாவது, ‘இதில் வரும் சித்திரிப்புகளை பார்த்துத்தான் பிணங்களைச் சுவரில் மறைத்தேன்’ என்று ஆட்டோ சங்கர் தந்த வாக்குமூலம் அப்போது பரபரப்பாகக் கவனிக்கப்பட்டது.
என்ன கதை?
முகம் காட்டாத ஒரு மர்ம ஆசாமியின் மூலம் தன்னுடைய அக்கா கொலை செய்யப்படுவதைக் கனவாகக் காண்கிறாள் தேவி. பிறகு அவளுடைய அக்கா காணாமல் போகிறாள். இன்னொரு கனவு வருகிறது. அறிமுகமில்லாத ஒரு பெண், கொலை செய்யப்படுவதைப் போன்ற கனவு. தேவி தனது கணவனிடமும் மாமாவிடமும் இதைப் பற்றிச் சொல்கிறாள். அவள் சொல்வது முதலில் சீரியஸாக எடுத்துக் கொள்ளப்படுவதில்லை. ஆனால் ‘அந்தக் கொலை நிகழக்கூடும்’ என்பது போல் சில சம்பவங்கள் நடக்கின்றன. எனவே உளவியல் மருத்துவரான மாமா, தனது விசாரணையைத் தீவிரமாக்குகிறார். இந்த நிலையில், இரண்டாவது கொலையைத் தேவி நேரடியாகக் காணும் சூழல் ஏற்படுகிறது. அவளுடைய உயிருக்கும் ஆபத்து ஏற்படுகிறது.
தேவிக்கு என்னவானது, கொலைகள் நிகழப் போவது எப்படி அவளுக்கு முன்கூட்டியே தெரிகிறது, கனவில் வந்த கொலைகாரன் யார், போன்ற கேள்விகளுக்கான விடையுடன், பரபரப்பான க்ளைமாக்ஸூடன் படம் நிறைகிறது.
நளினி – மோகன் – விஜயகாந்த் – சத்யராஜ்
தேவியாக நளினி. இவர் வரும் காட்சிகள் அதிகம். ஹீரோ மோகனை திருடன் என்று நினைத்து தடபுடலாக மிரட்டுவதும், பிறகு உண்மையை அறிந்து காதலில் விழுவதும், காணாமற் போன தனது அக்காவை நினைத்து துயர் அடைவதும், கனவில் வந்த இரண்டாவது கொலையை நினைத்து அஞ்சுவதும், கொலைகாரனிடமிருந்து ஓடித் தப்பிக்க முயல்வதும் என்று தனது பங்களிப்பைச் சரியாகத் தந்துள்ளார்.
ஹீரோவாக மோகன். மிகப்பெரிய பணக்காரர் என்று இவரைக் காட்டுகிறார்கள். ஆனால் அதற்குத் தொடர்பில்லாமல் அச்சுப் பிச்சென்று சில காட்சிகள் நகர்கின்றன. ‘எப்ப லைட்டை அணைக்கலாம்?’ என்று அவ்வப்போது ரொமான்ஸ் செய்வதைத் தவிர இவருக்கு வேறு பெரிதாக வேலையில்லை. க்ளைமாக்ஸில் மட்டும் கவனிக்க வைத்திருக்கிறார். இவருக்கு டப்பிங் தந்திருக்கும் எஸ்.என்.சுரேந்தரின் குரலே பாதி நடித்து விடுகிறது. மோகனின் உதவியாளராக சில காட்சிகளில் வரும் ஜனகராஜ் சிரிப்பூட்டுவதற்குப் பதிலாக எரிச்சல்தான் மூட்டுகிறார். தேங்காய் ஸ்ரீனிவாசன் ஓரமாக வந்து போகிறார்.
உளவியல் மருத்துவராக வந்தாலும் ஆக்ஷன் காட்சிகளுக்காகவே விஜயகாந்த் இந்தப் படத்தில் சேர்க்கப்பட்டிருக்கிறார் என்பது வெளிப்படை. அவர் ஆரம்பக் காலகட்டத்தில் நடித்த படம் என்பதால் நடிப்பு மிகச் சுமாராகவே இருக்கிறது.
படத்திற்காக மொட்டையடித்த சத்யராஜ்
மொட்டைத் தலையுடன் வில்லத்தனம் செய்த சத்யராஜின் பாத்திரம் அப்போது பரபரப்பாகப் பேசப்பட்டதேயொழிய, இப்போது பார்த்தால் பெரிதாக ஒன்றுமில்லை. கூடுதலாக ஒன்றிரண்டு வசனம் பேசச் சந்தர்ப்பம் கிடைத்த அடியாள் போலத்தான் வந்து போகிறார். ஆனால் அந்த மொட்டைத் தலையும் கூலிங்கிளாஸூம் சத்யராஜிற்குக் கச்சிதமாகப் பொருந்திப் போகின்றன. படத்திற்காகவே மொட்டை அடித்துக் கொண்டாராம். இந்த சென்டிமென்ட் காரணமாக, படத்திற்காக மொட்டையடிப்பது ஒரு டிரெண்டிங் ஆகவே அந்தக் காலத்தில் மாறியது.
காட்சிகளைச் சுவாரசியமாக அமைத்திருந்த மணிவண்ணன்
படத்தின் ஆரம்பத்தில் நளினிக்கு வரும் கனவு, உடனே நிஜமாகி விடுவதை ஆரம்பத்திலேயே காட்டுவதன் மூலம் அதன் தீவிரத்தைப் பார்வையாளர்களுக்குக் கச்சிதமாகக் கடத்தி விடுகிறார் மணிவண்ணன். எனில் இரண்டாவது கொலையும் நிஜமாகி விடுமா என்கிற சஸ்பென்ஸில் படம் பயணிக்கிறது. அந்த மொட்டைத் தலை யார் என்கிற ஆவலையும் காட்சிகள் கிளப்புகின்றன. இறுதியில் வரும் திருப்பம் சுவாரஸ்யமாகவே இருக்கிறது.
1977-ல் வெளிவந்த `Sette note in nero’ என்கிற இத்தாலியத் திரைப்படத்தின் திரைக்கதையைத் தமிழிற்காக அப்படியே உருவியிருக்கிறார்கள். மோகன் வாங்கும் காஸ்ட்லியான பரிசு, ஜனகராஜின் அற்பத்தனமான திருட்டு காரணமாகச் செருப்பாக மாறுவது, திருமணப் பரிசாக வரும் அனைத்துமே டெலிபோன்களாக அமைந்து ஒரே நேரத்தில் மணி அடிப்பது, வெளிவரப் போகிற ஒரு வார இதழின் அட்டைப்படத்தை நளினி கனவில் முன்பே காண்பது போன்ற விஷயங்கள் இந்தத் திரைக்கதையின் சுவாரஸ்யத்தைக் கூட்டியிருக்கின்றன.
இந்தச் சுமாரான படத்திற்குக் கூடுதல் சுவாரஸ்யமும் திகிலும் தந்திருப்பவர்களாக இருவரை முக்கியமாகச் சொல்ல வேண்டும். ஒருவர், ஒளிப்பதிவாளர் ஏ.சபாபதி. பிணம் இருக்கும் பங்களா காட்டப்படும் விதம், இரு தூண்களுக்கிடையில் பீதியுடன் தெரியும் நளினியின் முகம், மாண்டேஜ் காட்சித் துண்டுகளில் வரும் ஏசுவின் உருவம், இருட்டில் நடைபெறும் ஆக்ஷன் காட்சிகள் போன்றவற்றில் ஒளிப்பதிவாளரின் உழைப்பும் திறமையும் பளிச்சிடுகிறது. இவை பார்வையாளர்களின் பதற்றத்தை அதிகப்படுத்துவதற்கு உதவி செய்திருக்கிறது.
‘விழியிலே.. மணி விழியிலே… – என்னவொரு பாடல்?!
காட்சிகளின் பரபரப்பிற்கு இன்னொரு முக்கியமான காரணமாக இசையமைப்பாளர் இளையராஜாவைச் சொல்ல வேண்டும். பங்களாவில் முதன்முதலாக விபரீதக் காட்சிகளை நளினி பார்க்கும் இடத்தில் வரும் பின்னணி இசை அட்டகாசம். பார்வையாளர்களின் இதயம் துடிக்கும் இசையை டிரம்ஸின் மூலமாகப் பல மடங்கு கூட்டி பீதியை ஏற்படுத்த முயன்றிருக்கிறார் ராஜா. இதைப் போலவே பல இடங்களில் ஒலிக்கும் உக்கிரமான பின்னணி இசையின் பங்கு சஸ்பென்ஸை அதிகப்படுத்துகிறது.
இப்படியொரு சுமாரான படத்திற்கு ஓர் அட்டகாசமான பாடலைத் தாரை வார்த்துத் தந்திருக்கிறார் ராஜா. ‘கீதா’ என்கிற கன்னடப் படத்திற்காக அவர் இசைத்த ‘ஜோதேயெலி… ஜோதே… ஜோதேயலி’ என்கிற பாடல், ‘விழியிலே… மணி விழியிலே’ என்று இந்தப் படத்திற்காகத் தமிழில் ஒலிக்கிறது. இதை எஸ்.பி.பி. பாடியிருக்கும் விதம் இருக்கிறதே?! அட்டகாசம். அநாயசமாகவும் அலட்சியமாகவும் பாடியிருப்பது போன்ற தொனியில் அவரது பிரத்யேகமான நக்கலான சிரிப்பும் கலந்து வருவதைக் கேட்க ஆயிரம் காதுகள் வேண்டும். பாடல் முழுதும் இனிமையான சிரிப்புடன் கூடவே பயணித்திருக்கிறார் எஸ்.ஜானகி. இடையில் வரும் ஆலாபனை கேட்பதற்குப் பரம சுகமாக இருக்கிறது.
‘இவள் ரதியினம்… உடல் மலர்வனம்..
இதழ் மரகதம்.. அதில் மதுரசம்..
இவள் காமன் வாகனம்…’
என்று பாடல் வரிகளில் பட்டையைக் கிளப்பியிருந்தார் புலமைப்பித்தன். ‘உலகம் முழுக்க பழைய ராத்திரி’ என்று வைரமுத்து எழுதியிருக்கும் இன்னொரு பாடலும் இளையராஜாவின் பிரத்யேக முத்திரைகள் அடங்கிய இனிமையான மெலடி. ‘உருகுதே… இதயமே’ என்கிற பாடலை வாணி ஜெயராம் வித்தியாசமாகப் பாடியிருந்தார். பீதி தரும் இசையைப் பாடல் முழுவதும் வழங்கியிருந்தார் ராஜா. இது தவிர, அனுராதா வரும் ஒரு நடனக்காட்சியில் பாடல் வரிகள் இல்லாமல், இசையை மட்டும் இட்டு நிரப்பி வைத்திருந்தார்.
சமூகம், காதல், அரசியல் நகைச்சுவை, சஸ்பென்ஸ் என்று பல ஜானர்களிலும் திரைப்படங்களை இயக்கிய மணிவண்ணனின் படங்களில் முக்கியமான திரைப்படம் என்று ‘நூறாவது நாள்’ படைப்பைச் சொல்லலாம். இன்று பார்க்கும் போது சுமாரான முயற்சியாகத் தெரிந்தாலும் அந்தக் காலகட்டத்தில் மிகுந்த பரபரப்பை ஏற்படுத்தி, சஸ்பென்ஸ் படங்களின் ஒரு முக்கியமான முன்னோடியாகத் திகழ்கிறது, `நூறாவது நாள்’.