மானுடம் நிலைத்திருக்க
வையத்து புதுமை செய்வோம்.
எனது நெஞ்சிற்கினிய உள்ளங்களுக்கு இது ஒரு திறந்த அஞ்சல் உங்களுக்குள்ள நேரப்பற்றாக்குறை நான் அறிந்ததே. உடம்பைச் சுற்றி மொல்லை இருக்குது. ஒன்னுக்கு ஆயிரமா என்று எரியோட்டுத் தாத்தா பாடியது நினைவில் இருக்கத்தான் செய்கிறது. ஆனாலும் பல வேலைகளுக்கு இடையிலும் நேரம் ஒதுக்கி நமது கடமைகளைச் செய்து முடிக்க வேண்டியுள்ளது.
நீண்டதொரு கடிதத்தின் வழியாக உங்கள் நெஞ்சத்தைத் தொட்டுப் பார்க்க விரும்புகிறேன். நேரம் ஒதுக்கிப் படியுங்கள். ஒதுக்கி வைத்து விடாதீர்கள். படித்துவிட்டு கீழே வையுங்கள். கீழே வைக்கும் முன்பு முடிவெடுங்கள். உங்களின் முடிவு பூமியின் இந்தப் பகுதியில் மாற்றம் நிகழத் துணை செய்யப் போகிறது. படியுங்கள்.
ஒரு கவிஞன் இப்படி எழுதினான்…
காலம் என்பது நீண்டதொரு மணல் பாதை. அதில் ஒரு சிலர் மட்டுமே தங்களது அடிச்சுவட்டை விட்டுச் செல்கிறார்கள். அப்படி சுவட்டை விட்டுச் சென்றவர்களில் பாரதியும் ஒருவன். அவனது நினைவு நாளான செப்டம்பர் பதினொன்று அன்று உங்களுடன் நெஞ்சூறும் கருத்துகளை பகிர்ந்துகொள்ள விரும்புகிறேன். அவன் இப்படி எழுதினான்.
மானுடரே நீவிர்
பாடு படல் வேண்டா
ஊனுடலை வருத்தாதீர்
உணவு இயற்கை கொடுக்கும் உங்களுக்கு தொழிலிங்கே
அன்பு செய்தல் கண்டீர்
நாடு விடுதலை பெறுவதற்கு முன்பே விடுதலைப் பெற்று விட்டதாகக் கனவு கண்ட பாரதியின் கருத்தை புறந்தள்ளினோம்.
காக்கைக் குருவி எங்கள் சாதி-நீள் கடலும் மலையும் எங்கள் கூட்டம் என்று பாரதி சொன்னான்.
இன்றைய நிலைமை என்ன? குடிக்க தண்ணீர் இன்றி மக்கள் மடிகிறார்கள். அல்லது தண்ணீர் குடித்ததால் மடிகிறார்கள். குடிதண்ணீரும் நஞ்சு.
யார் சொல் கேட்டு இப்படி பச்சையாய் புரட்சி செய்தோம்? எதற்காக, யாருக்காக?
மக்களுக்கு உணவளிப்பதற்காகவே பச்சைப்புரட்சி என்று வாய் கிழியப் பேசினார்கள். இவர்களது போலித்தனமான தேசப்பற்று குறித்தும் பாரதி முன்கூட்டியே பாடி வைத்துள்ளான்.
தாயைக் கொள்ளும் பஞ்சத்தை தடுக்க முயற்சி செய்யார்
வாயைப் பிளந்து சும்மா – கிளியே வந்தே மாதரம் என்பார்!
மேற்கு நாட்டினர் காட்டிய வழி நமக்கு புதியதல்ல. இருநூறு ஆண்டுகளாக நம் நாட்டினர்தம் உழைப்பை கொள்ளைக் கொண்டு போன வெள்ளை நிறத்தவரால் நேர்ந்த கொடுமையையும் பாரதி எழுதியுள்ளான்.
ஆப்பிரிக்கத்து காப்பிரி நாட்டிலும் தென்முனை அடுத்த தீவுகள் பலவினும்
பூமிப் பந்தின் கீழ் புறத்துள்ள பற்பல தீவினும் பரவி இவ் வெளியே
தமிழ்ச் சாதி தடியுதை யுண்டும் காலுதை யுண்டும், கயிற்றடி யுண்டும்
பெண்டிரை மிலேச்சர் பிரித்திடல் பொறாது
செத்திடும் செய்தியும் கேட்கிறேன்.
– என்று பாரதி பாடுகிறான்.
ஏதோ இன்று நடப்பது போல் இருக்கிறது. இன்னும் பிழைப்புக்காக அந்நிய சீமைக்குச் செல்லுகிறார்கள்.
வாழி எந்தன் வளநாடு
மகளாய் வளர்க்கும் தாயாகி
ஊழி உய்க்கும் பேருதவி
ஒழியாய் வாழி காவேரி
மாதவி இப்படி பாடியதாக சிலப்பதிகாரத்தில் இளங்கோ அடிகளார் எழுதினார். காவிரித்தாய் சோழ வளநாட்டை தன் மகள் போல வளர்க்கிறாள் என்று பாடினார். இன்று காவிரியின் நிலை என்ன? காவிரித்தாய் சோழ நாட்டை மட்டும் வளர்க்கவில்லை. காவிரியும் அதன் துணை ஆறுகளும் கிளை ஆறுகளுமாக தமிழ்நாட்டின் நிலப்பரப்பில் மூன்றில் ஒரு பாகமாக விரிந்து கிடக்கின்றன. தமிழ்நாட்டில் நீர் பாய்ச்சி உழவு நடைபெறும் பரப்பில் 60 % இந்த ஆறுகளின் துணைகொண்டு நடைபெறுகின்றன. காவிரி குடகு மலையில் தோன்றி 739 கிலோமீட்டர் தொலைவு நடந்து வங்கக்கடலில் சங்கமம் ஆகிறாள். கர்நாடகத்தில் பயணம் 320 கிலோமீட்டர். தமிழ்நாட்டில் 416 கிலோ மீட்டர்.
நாட்டின் 50 ஆண்டுக் கால திட்டமிட்ட செயல்பாடுகளால் காவிரித் தாயின் நடமாட்டம் கர்நாடகத்தோடு முடங்கிப்போனது. தமிழகத்தில் நீரோட்டங்கள் ஆலைக் கழிவுகளாலும் நகரத்து சாக்கடைகளாலும் இறுதி மூச்சுவிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. பாலாறு, தென்பெண்ணை, பரணி தமிழ் வையை ஆறுகளின் நிலையும் இதுவேதான். 28 மாவட்டங்களிலும் வறட்சி. இந்த நிலையில் இந்த அரக்கர்களின் கைக்கு எட்டாத நிலத்தையும் நீரையும் காற்றையும் கம்பெனிகளுக்கு கைமாற்றிக் கொடுக்கிறார்கள் அல்லது இரசாயன உப்பு அல்லது ஆட்கொல்லி நஞ்சுகளால் நிரப்பி உயிரினத்துக்கே நஞ்சூட்டுகிறார்கள்.
இந்த நிலையில் தான் பாரதியை நினைத்து பார்க்கிறோம். அவன் எழுதுகிறான்.
இந்த புவிதனில் வாழும் மரங்களும்
இன்ப நறுமலர் பூச்செடிக் கூட்டமும் அந்த மரங்களைச் சூழ்ந்த கொடிகளும்
அவ்டத மூலிகை பூண்டுபுல் யாவையும்
எந்த தொழில் செய்து வாழ்வனவோ?
– என்று கூறி இயற்கையை நம் கண் முன்பு கொண்டு வந்து நிறுத்தும் பாரதி பயிர்த்தொழில் எப்படியிருக்க வேண்டுமென்றும் சொல்கிறான்.
மானுடர் உலாவிடினும் வித்து நாடாவிடினும்
வரம்பு கட்டாவிடினும் அன்று நீர் பாய்ச்சா விடினும்
நெற்கள் புற்கள் மலிந்திருக்கும்.
மனிதர் உழவேண்டாம். விதைக்க வேண்டாம். வரப்பு கட்ட வேண்டாம். நீர் பாய்ச்ச வேண்டாம். அப்போதும் நெல்லும் புல்லும் வகை வகையாய் விளையும் என்று கூறும் பாரதி அது நிகழும் விதத்தையும் விளக்குகிறான்.
வானுலகு நீர் தருமேல் மண்மீது மரங்கள்
வகைவகையாக நெற்கள் புற்கள் மலிந்திருக்குமன்றே?
– இப்படி பாடியவன் நூற்றாண்டுக்கு முந்திய நிலைமையையும் விளக்குகிறான்.
இனிய பொழில்கள் நெடிய வயல்கள்
எண்ணரும் பெறும் நாடு
கனியும் கிழங்கும் காய்கறிகளும் கணக்கின்றித் தரும் நாடு!
இந்த வளநாட்டைத்தான் பாலையாக்கியுள்ளோம்.
மரங்கள் மிகுந்து மழை மிகுந்து அதனால் நெல்லும் புல்லும் மலிந்திருந்தன. அவற்றை கொள்ளைக் கொண்டு போன வெள்ளையர்கள் முதலில் காட்டை அழித்தார்கள். 1947-ல் அவர்கள் விட்டுச் சென்றபோது இருந்த காடுகள் நம் நிலப்பரப்பில் 23 %. அதனை 33 % ஆக்குவதற்கு திட்டம் தீட்டி பலருக்கு காக்கி உடுப்பு மாட்டி கையில் அதிகாரமும் துப்பாக்கியும் கொடுத்தோம். இமயமலை அடிவாரத்தில் பயிற்சி அளித்தோம். மக்கள் வரிப்பணத்தில் நிதி ஒதுக்கினோம். காடுவெறும் எட்டு % மட்டுமே எஞ்சியுள்ளது. காற்று வெளி வெப்ப கூடாரமாக மாறியுள்ளது. சென்ற கோடைப் பருவத்தில் அனல் காற்று தாக்கி அழிவை ஏற்படுத்தியது.
விடுதலை வருவதற்கு 40 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே விடுதலை பற்றி நெட்டைக் கனவு கண்டான் பாரதி.
எங்கும் சுதந்திரம் என்பதே
பேச்சு – நாம்
எல்லாரும் சமம் என்பது உறுதியாச்சு
விழலுக்கு நீர் பாய்ச்சி மாய மாட்டோம் வெறும்
வீணருக்கு உழைத்துடலம் ஓய மாட்டோம்.
இது அவன் கனவு
விழல் தண்ணீரில்தான் வளர்ந்து நிற்கிறது. அதற்கு ஏன் நீர் பாய்ச்சி மாய வேண்டும். வீணர்கள் நிலம், நீர் காற்று ரத்தத்தை நஞ்சாக்கி பணம் குவிக்கிறார்கள். அல்லது நஞ்சுகளை விற்றே பணம் குவிக்கிறார்கள். அவர்களுக்காக எதற்கு உழைத்து உடல் ஓய வேண்டும். இப்படி கேட்டான் பாரதி. ஆனால் 1947-ல் தொடங்கி நடந்தது என்ன? உழுது விதைத்து அறுப்பவர்களுக்கு உணவு இல்லை. பொய்யை தொழுது அடிமை செய்வார்க்கே செல்வமெல்லாம் உண்டு என்னும் நிலைமையையே உருவாக்கினோம்.
எங்கள் செல்வ மெல்லாம் கொள்ளை கொண்டு
போகவோ, நாங்கள் சாகவோ?
– என்று பாரதி பாடினான்.
வெள்ளையரைச் சாடினான். ஆனால் இன்று..?
நமது ஆற்று நீரையும் நிலத்தடி நீரையும் பாட்டிலில் அடைத்து நம்மிடமே விற்று கோடி கோடியாய்க் குவித்து நாடெங்கும் ஊழல் பெருக்கும் வியாபாரிகளுக்கு வழி திறந்து வைக்கிறோம். இதற்குப் பெயர் உலகமயமாக்கம்!
நமது பண்பிதுவல்லவே! வெண்கொற்றைக் குடைபிடிக்கும் வேந்தன் ஆனாலும் அன்றி விலங்குகளை வேட்டையாடும் வேடன் ஆனாலும்
உண்பது நாழி உடுப்பது இரண்டே இருப்பிடம் பிற தேவைகளும் இப்படித்தான்!
– என்று புறநானூற்று புலவன் பாடினான்.
இதை புரிந்து கொண்டவன் தான் அறிவாளி. ஒத்தது அறிவான் உயிர் வாழ்வான்? என்று வள்ளுவர் எழுதினார். இப்படிப்பட்ட உண்மைகளை மக்களுக்கு உணர்த்த வேண்டிய கடமை நமக்கு உண்டு.
வயிற்றுக்கு சோறிடல் வேண்டும்
– இங்கு
வாழும் மனிதர்களுக்கு எல்லாம் –
பயிற்றிப் பல கல்வித் தந்து-இந்தப்
பாரை உயர்த்திடல் வேண்டும்
– என்பது பாரதி பாடல்
மக்கள் பெருங்கடல் பார்த்து மகிழ்ச்சி கொள்
சங்கமம் ஆகும் – மானுட-சமுத்திரம் நானென்று கூவு
– என்று பாரதிதாசன் பாடினானே. அப்படியொரு விழிப்புணர்வுக் கல்வியை நாடெங்கும் பரப்ப வேண்டியுள்ளது. பாரதி சொன்னது போல நாமிருக்கும் நாடு நமது என்பது அறிந்தோமா? இது நமக்கே உரிமையாம் என்பதறிந்தோமா? சந்தேகம் எழும்புகிறது.
* நமது நிலங்கள் மலடாகிப் போயுள்ளன.
* நமது நிலத்தடி நீரும் மேற்பரப்பு நீரோட்டமும் குறைந்து போய்விட்டன. மேலும் குடித்தாலே நோயுண்டு பண்ணுகின்றன.
* தானியம் காய் கனி பருப்பு, முட்டை பால் தாய்ப்பால் என உண்ணும் பொருள்கள் அத்தனையும் நஞ்சாகிப் போயின.
* மக்களும் கால்நடைகளும் நோய்வாய்ப்பட்டுள்ளார்கள்.
* உழவர் கூட்டம் 65 கோடி மட்டுமல்ல நாடும் கூட பட்ட கடனிலிருந்து மீள முடியாமல் தவிக்கிறது.
* விதைகள் திருடு போய்விட்டன.
* கால்நடை இனங்கள் அழிக்கப்பட்டுவிட்டன.
* மேய்ச்சல் நிலங்கள் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுவிட்டன.
* காட்டு மரங்களும் விலை மதிப்பற்ற பொருள்களும் களவாடப்பட்டுவிட்டன.
* நீர்நிலைகள் மேம்படுத்தப்பட்டுக் கட்டடங்களாகிவிட்டன.
* ஆற்று நீரும் ஊற்று நீரும் தனியார்மயமாக்கப்படுகின்றன.
* உணவு உற்பத்தி செய்யப்பட்ட விளைநிலங்கள் வாணிகப்பயிருக்கு மாற்றப்படுகின்றன.
* பணக்கார நாட்டு நுகர்வுக்காக பூவும் புகையிலையும் மீனும் உற்பத்தி செய்யப்படுகின்றன.
* நமது மூலிகைகளுக்கு அந்நிய கம்பெனிகள் சொத்துரிமை கொண்டாடுகின்றன.
* விளைநிலங்களில் கல்நட்டு அவை முள் முளைக்கும் தரிசாக்கப்படுகின்றன.
* பிளாஸ்டிக் காகிதங்களால் நிலப்பரப்பும் நீர்ப்பரப்பும் நாசப்படுத்தப்படுகின்றன.
* நில உச்சவரம்புச் சட்டம் மீறப்பட்டு நிலங்களை கம்பெனிகள் நீண்ட கால குத்தகைக்கு எடுத்து லாபம் குவிக்க மைய அரசு கொள்கை அறிவித்துள்ளது.
* மாடுகளை நவீன முறையில் இறைச்சியாக்க பிரதமருக்கு ஆலோசனை போய் உள்ளது.
சுருங்கச் சொன்னால் பெரியதொரு பஞ்சத்துக்கும் பட்டினி சாவுக்கும் அடிப்படை போடப்பட்டுவிட்டது.
இத்தகைய சூழ்நிலையில்தான்
வயிற்றுக்குச் சோறுண்டு கண்டீர் – இங்கு
வாழும் மனிதருக் கெல்லாம்
பல துறைகளிலும் பயிற்சி பெறுவோம்
நன்றிது சேர்ந்திடல் வேண்டும் – இந்த
ஞானம் வந்தால் பின் நமக்கு எது வேண்டும் ?
என்ற முழக்கத்தோடு நாம் செயல்பட வேண்டியுள்ளது.
கல்வியை எங்கு தொடங்குவது? உழவில்தான் தொடங்க வேண்டும். உழவுத் தொழில் துன்பம் மிகுந்தது. ஆனாலும், அதுதான் தலையானது.
சுழன்றும் ஏர்ப்பின்னது உலகம் அதனால்
உழந்தும் உழவே தலை
உழவை எளிதாக்குவதற்கு இயற்கை வழி உணவு உற்பத்தி கைகொடுக்கிறது.
* மண்புழு மண்ணை பொன்னாக்குகிறது.
* பயிர்ச் செடிகள் உரச் செடிகளாகும்போது கட்டி தட்டி போன நிலம் வளம் பெறுவதுடன் பொலபொலப்பும் ஆகிறது.
* மூடாக்கு உத்திகள் நீர் தேவையைக் குறைத்து களையை ஒடுக்கி ஊட்டப்பற்றாக்குறையை போக்கிட உதவுகின்றன.
* அழுதக் கரைசல் பூச்சி நோய்களிடம் இருந்து பயிரை பாதுகாப்பதுடன் வளர்ச்சி ஊக்கியாகவும் செயல்படுகிறது.
* மூலிகை பூச்சி விரட்டி நிலம், நீர், உணவு நஞ்சாவதை தடுப்பதுடன் உழவர் கடனாளியாவதையும் தடுக்கிறது.
* ஆவூட்டம் ஆட்டூட்டம் மக்களையும் கால்நடைகளையும் பயிர்களையும் சாவிலிருந்து காக்கின்றன.
* மூலிகை சாகுபடி மருத்துவமும் உயிர்த்தெழுந்து வருகின்றன.
* இவை பெரும் பகுதி மக்கள் வாழும் ஊர்ப்புறங்களைத் தற்சார்பு நிலைக்கு உயர்த்தும். பிழைப்பு தேடிப் பட்டணம் போனவர்களை நலமுடன் வாழ நாட்டுப்புறத்துக்கு அழைக்கும்.
அறிவு அற்றம் காக்கும் கருவி
இதை கோடிக்கணக்கானவர்களுக்கு கைமாற்றிக் கொடுக்க வேண்டியுள்ளது. இந்தப் பணியில் லட்சக்கணக்கானவர்களை களம் இறக்க வேண்டியுள்ளது. இந்த லட்சக்கணக்கானவர்களின் பணி கருமேகத்தின் பணியுடன் ஒப்பிட வேண்டியது. நீங்கள் என்ன கொடுக்கப் போகிறீர்கள் என்று எதிர்பார்த்தா மேகம் மழையைத் தருகின்றது. கைமாறு கருதாத மேகம் தன் கடமையைச் செய்கின்றது. இத்தகைய கைமாறு கருதாது பாடுபடும் மாந்தர்க்கு நாம் கல்வியளிக்க வேண்டியுள்ளது.
அதன் முதற்கட்டமாக உழவினார் மாநாட்டைக் கூட்டுகிறோம். அத்துடன் தமிழின வாழ்வியல் இயக்கத்தின் ஆண்டு விழாவையும் இணைக்கிறோம். நூல் வெளியிட வேண்டியுள்ளது பத்திரிகை வெளிக் கொண்டு வரவுள்ளோம்.
ஆன்றோர்களின் சிறப்புரைக்கு ஏற்பாடு செய்கிறோம். கலை நிகழ்ச்சிகளும் உண்டு. கண்காட்சியும் உண்டு. தமிழ்நாடு முழுவதும் உள்ளவர்களை ஒன்று கூட்டத் திட்டமிடுகிறோம். தமிழ்நாட்டின் மையப் பகுதியான திருச்சி நகரை ஒட்டி ஏற்பாடு செய்கிறோம். இதற்காக அக்டோபர் 17, 18, 19 தேதிகள் குறிக்கப்பட்டுள்ளன.
மாநாட்டில் நாட்டின் நிலைமையை அலசுவோம். பூம்புகார் முதல் கல்லணை வரையிலான நடைப்பயணம் பலரது நட்பை ஈட்டித்தந்துள்ளது. தயக்கத்தில் இருந்த மக்களுக்கு ஊக்கமூட்டியுள்ளது. கடந்ததையே நினைத்துக் கொண்டிருக்க முடியாது. எதிர்காலத்துக்கு திட்டமிட வேண்டியுள்ளது. அனைத்திந்திய உழவியல் இயக்கம் கருக்கொண்டுள்ளது. அதை உருவாக்கி வளர்த்திட்டால் நன்மை இருக்கிறது.
இப்போது உங்கள் முன் கேள்வி? உங்கள் பங்கு என்னவாக இருக்கப்போகிறது.
பலர் பலவிதமான பொறுப்புகளை ஏற்றுக் கொண்டிருக் கிறார்கள். பயிற்சி மையத்துக்கு நான் இடம் தருகிறேன் என்கிறார்கள். உணவு ஏற்பாடு என் பொறுப்பு என்கிறார்கள். கண்காட்சிக்கு எனக்கு இடம் என்கிறார்கள். விருந்தினர் கவனிப்பு என் பணி என்கிறார்கள். அழைப்பு அச்சடிப்பு என் பணி. நூல் வெளிக்கொண்டு வருவது எனது பொறுப்பு. ஓரளவு நிதி திரட்டுவது என் பொறுப்பு. ஒலி ஒளி நாடா தயாரிப்பது எனது வேலை. ஏதாவது ஒரு செலவை எனக்கு ஒதுக்குங்கள். இப்படி பொறுப்புகளை பங்கிட்டு கொள்கிறார்கள்.
நீங்கள்கூட ஒரு சுமையை ஏற்க வேண்டுமென்பது எனது வேண்டுகோள். சிந்தனை பண்ணுங்கள். உங்களைப் போன்றவர்கள்தான் சான்றாண்மை என்னும் தேருக்குச் சக்கரம் போன்றவர்கள் என்று வள்ளுவர் கூறுகிறார்.
ஊழி பெயரினும் தாம் பெயரார் சான்றாண்மைக்கு
ஆழி எனப்படு வார்
சக்கரம் சுழலட்டும். சாதனை புரிவோம். மீண்டும் பாரதியின் பாடல் வரிகளை நினைவில் பதிப்போம்.
மானுடரே
உங்களுக்கு தொழிலிங்கே?
அன்பு செய்தல் கண்டீர்!
பதிலை எதிர்பார்த்திருப்பேன் புதியதோர் உலகம் செய்வோம்.
என்றும் அன்புடன்
கோ.நம்மாழ்வார்.